شیخ محمدعارف عباسی مشهور به « پیر پالان دوز » از عرفا و پیران سلسله ذهبیه است که در نیمه دوم قرن دهم هجری قمری در روستای کارند مشهد و معاصر شیخ بهایی متولد شد.
وی علاوه بر اینکه در عرفان به مقامات بلندی دست پیدا کرد، در کیمیاگری و خطاطی متبحر بود.شیخ محمد در خط ثلث استاد بود، و هفت سوره از قرآن نگاشته شده به خط خوش ایشان موجود است.
شیخ محمد عارف، بر مبنای باور توحیدی خود، توکل بر خدا، ذکر تشکر، خدمت، طاعت، قناعت و ایثار که از صفات عارفان است به جست‌وجوی راه معرفت پرداخت و مدتی از عمر خود را به کسب فیض از اهل حق سپری کرد و به بروز کراماتی معروف شد.
وی با آنکه امی و مکتب نادیده بود، به دو بال عشق و همت و به یاری نیروی ولایت مرشد خود، در راه رسیدن به حق سیری بلند فرمود و مسئله‌آموز ۱۰۰ مدرس بود.
پیر پالان دوز برای ساختن خویش، در جست‌وجوی مردان حق برخاست. با عنایت حضرت پروردگار به حضور شیخ کمال‌الدین حسین تبادکانی (تاج‌الدین خوارزمی) راهنمای اهل دل آن روزگار رسید.
از خدمت او کسب آداب سلوک راه خدا کرد و بر حسب آمادگی ذاتی خود مورد توجه مبارک استاد شد و پس از سپری کردن مدارج کمال به خلافت شیخ خود معین شد و به دامادی وی سرفراز آمد.
پس ار رحلت شیخ تاج‌الدین حسین تبادکانی، به واسطه زیاد شدن رهبران دروغین، از دستگیری و ارشاد طالبان تن زد و به کفاشی سرگرم شد و دور از غوغای مریدان و هیاهوی انکارآمیز منکران، چشم به زیارت جمال دلدار حقیقی گشود.
لطفا جهت مطالعه کامل این محتوا روی عبارت پیر پالان دوز مشهد کلیک نمایید .
