آرامگاه عطار نیشابوری با نام کامل فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به شیخ عطّار نیشابوری زاده ی ۵۴۰ در نیشابور درگذشته ۶۱۸ هجری قمری در شادیاخ نیشابور یکی از شهر های استان خراسان و نزدیکی شهر مشهد بدنیا آمد.
اواز عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی درپایان سده ششم وآغاز سده هفتم است.او درسال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶میلادی در نیشابور شهر همسایه مشهد زاده شد ودر ۶۱۸ هجری به هنگام حمله مغول به قتل رسید.
دکتر شفیعی کدکنی در مقدمه‌ای که بر منطق‌الطیر نوشته است اشاره می‌کند که شخصیت عطار در «ابر ابهام» است و اطلاعات ما حتی درباره سنایی، که یک قرن قبل عطار می‌زیسته، بسیار بیشتر از اطلاعاتی است که از آرامگاه عطار نیشابوری و خود ایشان در دست داریم.
تنها می‌دانیم که او در نیمه دوم قرن شش وربع اول قرن هفتم می‌زیسته است،زادگاه او نیشابور ونام او، آنگونه که عطارگاهی در اشعارش به هم‌نامی خود باپیامبر اسلام اشاره می‌کند، محمد بوده است.
بااین که درنیشابوری بودن او هیچ شکی نیست اما انتساب او به کدکن که از قرای قدیم نیشابور بوده در هاله‌ای از ابهام است واین انتساب احتمالاً از جانب حیدریان زاوه بوده است که به دنبال پشتوانه‌ای برای مکتب خود می‌گشته‌اند و می‌خواسته‌اند عطار را از پیروان قطب‌الدین حیدر نشان دهند.
شهر در معرض خرابی و ویرانی قرار گرفته بود. عطارِ خردسال شکنجه‌ها، تجاوزها، خرابی‌ها، مرگ و درد و وحشت را اطراف خود می‌دید؛ وهمین عامل بعدها موجب مرگ‌اندیشی و درداندیشی بسیار در شاعری شد که امروز بنام آرامگاه عطار نیشابوری معروف شد.
